ชายาจารชน By วยุ มัดจำ 450 ค่าเช่า 90b.

นางฟื้นตื่นมาในอีกภพ

เพื่อหาวิธีตายไปทวงถามความเป็นธรรมกับยมทูต

เขากลับใช้ทุกวิถีทางเพื่อรั้งนางให้มีชีวิตอยู่ต่อ

เพราะนางมิใช่ชายาโง่งมคนเดิม แต่เป็นชายาจารชน

ที่วันๆ คิดแต่จะหาหนทางฆ่าตัวตายหนีการอุ่นเตียงให้ตน 

หึ นางช่างกล้าคิดฝัน! 

-----------------------------------------------------

“ท่านอ๋อง แถวนี้มีโรงเตี๊ยมหรือไม่เพคะ” 

นางคิดออกแล้ว! ร่างบางงอตัว ยกมือขึ้นกุมท้อง นิ่วหน้าแสดงอาการเจ็บปวดออกมา

“เจ้าปวดท้องกระมัง ใช้นี่ไปก่อนเถอะ หากเป็นกลิ่นของเจ้าเปิ่นหวางไม่รังเกียจที่จะสูดดม” 

เซินถูเฟิงหยางไม่คิดเปิดโปงนาง เพียงเลื่อนกระโถนจากลิ้นชักไม้ข้างหน้าต่างส่งให้ 

หน้าหนา….หน้าหนาเกินไปแล้ว!

ใบหน้างามล่มเมืองดำคล้ำไปทั้งแถบ พ่ายแพ้ให้กับความหน้าหนาของเซินถูเฟิงหยางที่พูดจาไร้ยางอายโดยที่หน้าไม่เปลี่ยนสีอย่างหมดรูป 

“ไม่เป็นไรเพคะ ฉิงหรูยังพอทนไหว” มือที่กดท้องคลายออก ไหล่ลู่ คอตก ตอบกลับเสียงเบาในคอ 

“หากปวดมากก็อย่าได้อดกลั้นไว้ เปิ่นหวางกลัวชายารักจะเสียสุขภาพ” 

‘เก็บไว้ใช้เองเถอะ ไอ้อ๋องหน้าหนา’ 

เถาฉิงหรูยังก้มหน้าคอตก งึมงำตอบกลับไร้ซุ่มเสียง ไหนเลยจะทราบว่ามีดวงตาลุ่มลึกคู่หนึ่งกำลังจ้องมองตนอยู่

“ไม่ตอบเช่นนี้ หรือว่าเจ้าจะหลับลึกอีกแล้ว เช่นนั้นเปิ่นหวางคงต้อง…” 

“ตื่นอยู่เพคะ…ตื่นอยู่” เพียงเขาขยับตัว เอื้อมมือเข้ามาใกล้ใบหน้า เถาฉิงหรูก็ผละถอยไปจนชิดผนังรถม้าอย่างเสียกิริยา

นัยน์ตาขุ่นขวางเจือความระแวดระวังจ้องมองเขาเขม็ง เกรงนักว่าเขาจะปลุกนางด้วยริมฝีปากชั่วร้ายนั้นอีก เพียงเท่านี้ก็บวมจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว!